Ο Δεκέμβρης της πόλης της ουτοπίας..

Και πάλι φέτος φίλοι μας θα επιστρέψουμε στον αγαπημένο μας Δεκέμβρη της πόλης - της ουτοπίας αυτή τη φορά όμως - και να του "ευλογήσουμε" ή να του "ψάλλουμε" τα γένια. Μα ποία η διαφορά του Δεκέμβρη της πόλης και του Δεκέμβρη του χωριού; Ζούμε στην πόλη της ουτοπίας και την υπεραγαπάμε. Οι φίλοι μας είναι και σε άλλες πόλεις και χωριά και μιλάμε πότε πότε για να μάθουμε τι κάμουνε και τι κάμει ο δικός τους Δεκέμβρης.. Και πάλι αναζητήσαμε κάποιες παροιμίες που βάση έχουν την ύπαιθρο για να τις μεταφέρουμε στην πόλη της ουτοπίας. Επαναλαμβανόμαστε λοιπόν λίγο πάρα κάτω.. και φλυαρούμε λίγο,  έτσι για την ιστορία, για τα όσα συμβαίνουν οικονομικά, κοινωνικά, καλλιτεχνικά, πολιτικά, τρομερά ακόμα και πολεμικά γύρω μας.. και ασφυκτιούμε.. Ναι. Ναι. φαίνεται ότι πάλι από την αρχή ως ανήσυχοι άνθρωποι θα πρέπει να φωνάξουμε  δυνατά και να απαιτήσουμε ΕΙΡΗΝΗ..

Αλλά σε ποιον να το πούν(μ)ε; στους ΠολεμοΧαρείς (ΠοΧ); στους ΤρομοΧαρείς (ΤροΧ); στους ΦανατικοΑϋλοΘρησκειοΧαρείς  (ΦΑΘρηΧ); στους ΠετραιλεοΧαρείς (ΠεΧ); Και με ποιόν να συνταχθούμε; ΕιρηνοΧαρείς  (ΕιΧ) όλου του Κόσμου Ενωθείτε! παιδιά, νέοι, νέες, γονείς, πάπποι και μάμμες να απαιτήσουμε να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αδικίες, η εκμετάλλευση και οι υπονομεύσεις  λαών και φυλών, από τους δυνατούς.. τα άνομα συμφέροντα διακινητών και δυνατών και  να επικρατήσει ηρεμία, παιδεία, προκοπή..
Σταυροφόροι, σταυροφόρες και τέκνα αυτών φορτωμένοι με πολλαπλούς σταυρούς απώλειας και καταστροφών υλικών και πολιτιστικών αγαθών, σταυρούς  τρόμου, πόνου, απελπισίας, απίστευτων κινδύνων και κακουχιών, σταυρούς εκβιασμών, πλανών αλλά και σταυρούς ελπίδων και με σταθερή πίστη στο ΕΙΝΑΙ τους ανηφορίζουν βουνά και θάλασσες, μέρες και μήνες αναζητώντας άλλη γη και που "την κεφαλήν κλίνη"  

Αλλοίμονο.. ο Δεκέμβρης της πόλης της ουτοπίας τι θα λέει από μέσα του βλέποντας τους κατατρεγμένους να περνούν μέσα από τις μέρες του.. Θα λυγίσει η καρδιά του και δεν θα τους βλάψει με "κακό" καιρό; Θα του βάλουν τις φωνές η παροιμίες του! ΟΧΙ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ φίλε μου, κάτσε καλά, μην χαλάς την παράδοση.. θα του πουν.. "το χιόνι του Δεκέμβρη του καλοκαιριού χρυσάφι", "Αγια Βαρβάρα μίλησε, κι ο Σάββας απεκρίθη: μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί Αϊ-Νικόλας έρχεται στα χιόνια φορτωμένος"

Αλλοίμονο μπέρδεμα φίλοι μου! Γιατί ακόμα και αυτή ή καλή βόρεια κυρία Sengen ως Πόντιος Πιλάτος "νίπτει τας  χείρας της" και απειλεί να κλείσει την πόρτα της.. Δύσκολα τα πράγματα εν μέσω οικονομικής σύγκρουσης συμφερόντων που είτε επιλεκτικά είτε ανεξέλεγκτα χτυπούν στο ψαχνό βόρειους και νότιους αθώους πολίτες ωσάν αυτούς τις δεκατρείς του Νοέμβρη στο Παρίσι; Ο Δεκέμβρης της πόλης της ουτοπίας σίγουρα προβληματίζεται.. και σκέπτεται και τους συναδέλφους του στις άλλες αναστατωμένες πόλεις.. με τους προβληματισμένους ανθρώπους να ρωτούν "τι να κάνουνε;" Νομίζω, σκέπτεται,  η ευθύνη πλέον ανήκει πλέον στο καθένα μέλος του τόπου και του χρόνου της πόλης της ουτοπίας. Ο καθείς πρέπει να απαιτήσει. Να σταματήσει τώρα η παραγωγή όπλων θανάτου σε όλο τον κόσμο. Να μετατραπούν οι μηχανές ολέθρου σε μηχανές κοινού παγκόσμιου ρυζιού, σταριού, παιδείας,  τεχνολογίας, πολιτισμού.. Να ανακουφιστούν οι κατατρεγμένοι στο τόπο που γεννήθηκαν και υπεραγαπάνε.. να δημιουργηθούν μικρές ανθρώπινες εργασίες, επιτηδεύσεις με ενίσχυση από μία παγκόσμια τράπεζα συσσωρευμένης παραχθείσης υπεραξίας από το πλούτο της  καταστροφής/μετατροπής των όπλων σε ειρήνη.. Παράλληλα προσθέτει και κάτι άλλο: Προσωπική ευθύνη, πράξη, πρωτοβουλία ανθρωπιά μοίρασμα των σταυρών με τόλμη, θυσία και κόντρα στις μωρές άμυαλες εγωιστικές κοινωνικές συμβάσεις μέχρι να λυθεί το ζήτημα.. "Πολιτισμός εις τον άνθρωπον" (χωρίον) λοιπόν που θα (παρά) έλεγε και ο Παπαδιαμάντης και ας χαλαρώσουμε διαβάζοντας τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα του με την ωραία πλεξούδα της δημοτικής και καθαρεύουσάς του. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ  ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.-